هشدار نسبت به کمبود ویتامین D در کودکان

یافته‌های یک تحقیق نشان می‌دهد که میانگین سطح سرمی ویتامین D قبل و بعد از استفاده از روش‌های مداخله‌گر درمانی ارتباط معناداری با جنس، سن و شاخص توده بدنی کودک ندارد.
بر اساس این تحقیق تمام کودکان در تمام گروه‌های سنی در معرض خطر ابتلا به کمبود ویتامین D و عواقب ناشی از آن هستند. اگرچه تزریق عضلانی یک مگادوز ویتامین D مقرون به صرفه است و رسیدن به سطح مناسب ویتامین D را تضمین می‌کند، اما خطر هیپرویتامینوز D (بیماری زیاده روی در مصرف ویتامین‌ها) را نیز بالا می‌برد.

این کارآزمایی بالینی بر روی ۷۵ کودک مبتلا به کمبود ویتامین دی انجام شد. کودکان به صورت تصادفی درسه گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان ۶۰۰ هزار واحد ویتامین D تزریقی تک دوز به همراه روزانه ۴۰۰ واحد خوراکی قطره پروکیدپویا و گروه دوم نیز همین دوز درمانی ویتامین D تزریقی به همراه روزانه ۴۰۰ واحد خوراکی قطره ویتامین A+D قرار گرفتند.

 در این پژوهش گروه سوم با درمان روزانه ۱۰۰۰واحد خوراکی با کمک پاستیل ۱۰۰۰واحدی تحت مداوا قرار گرفتند. پس از گذشت سه ماه از شروع درمان، مجددا سطح سرمی۲۵- هیدروکسی ویتامین D۳ سنجش شد و اطلاعات آماری تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌های این مطالعه نشان داد، سطح سرمی ویتامین D بعد از مداخله در هر سه گروه درمانی افزایش یافت و به محدوده نرمال رسید، اما تفاوت معناداری بین سه گروه وجود دارد. به طوری که گروه درمانی اول و دوم سطوح بالاتر ویتامین D را نسبت به گروه درمانی سوم داشتند. همچنین میانگین سطح سرمی ویتامین D قبل و بعد از مداخله ارتباط معناداری با جنس، سن و شاخص توده بدنی کودک ندارد. این تحقیق  درنهایت نشان داد که روش سوم از ارجحیت بیشتری نسبت به دو روش دیگر برخوردار است.