رزین های آكريليك

پليمرهاي آكريليك، احتمالاً بهترين كيفيت را در بين امولسيونهاي مورد استفاده متداول در ساخت رنگهاي پايه آبي دارا ميباشند. آنها اساساً از طريق پليمريزاسيون يا كوپليمريزاسيون اكريليك،  اسيد متاكريلات اسيد، آكريلونيتريل و استري كردن آنها ساخته مي شوند.

خواص پليمرهاي اكريليك تا حد زيادي وابسته به نوع الكلي است كه استر از آن توليد مي شود، معمولاً الکل هايي با وزن مولكولي پايين تر، پليمرهاي سخت تري توليد مي كنند. آكريلاتها عموماً نرمتر از متاكريلاتها مي باشند. تفاوت آكريلاتها با پلي وينيل استاتها، در بازي بودن )يعني غير اسيدي بودن آنها( مي باشد، در نتيجه خطر زنگ زدن ظروف حاوي آنها و دستگا ههاي اعمال، كاهش پيدا مي كند، به علاوه از آنجايي كه اكريليكها اغلب پيش از مصرف كاملاً پليمريزه شد ه اند، عملاً هيچ شكنندگي يا زرد شوندگي در اثر كهنه شدن، در اين رنگها مشاهده نمي شود. اين عامل دوام رنگهاي آكريليك را بهبود مي بخشد. در حقيقت، مداوم بودن از ويژگی هاي رنگهاي آكريليك مي باشد. آنها پايدارترين پليمرها بوده و به حداقل مقدار پايداركننده هايي نظير كلوئيدي هاي محافظ ( protective colloid ) ، عوامل پراكنده ساز و غلظت دهنده نياز دارند.

آكريليكها در برابر بالا رفتن دما نيز تحمل بالايي از خود نشان مي دهند. همچنين مقاومت عالي نسبت به شستشوي با مالش سفت و سخت و نيز سايش خيس دارند، به علاوه نامحلول بودن فوق العاده لايه خشك رنگ سبب مقاومت نسبت به روغن و گريس  می گردد در نتيجه لکه هاي روغن و ساير آلودگی ها بدون آسيب رساندن به فيلم رنگ، به راحتي پاك می شوند .با وجود تمامي مزاياي فوق از سيستم هاي امولسيوني رنگهاي آكريليك و شكل عمده آنها نيز در قيمت آنهاست كه براي رفع اين مشكل نيز مي توان از يكي ديگر از مزاياي آنها پيگمنت خوری بالا آنها استفاده كرده و پركننده هاي ارزان قيمت تري را براي اين سيسنم ها به كار برد.

انواع رزینهای اكريليك در سيستم امولسيوني

آكريلیک هاي امولسيوني ترموپلاست

چنانچه گفته شد، پليمرهاي امولسيوني ويسكوزيته پاييني دارند. اما وزن مولكولي آنها حتي به 1000000 نيز میرسد. از مزاياي ديگر استفاده از آنها خشك شدن سريع مي باشد بطوريكه در اين سيستم ها می توان در عرض 30 الي 60 دقيقه، لايه دوم را برروي آنها اعمال كرد.

اين رزينها در مقايسه با ر نگهاي آكريليكي ترموپلاست پايه حلالی مقاومت خوبي در مقابل  گچی شدن وترك خوردگي دارند. معمولا جهت ساخت يك رنگ اكريليكي

ترموپلاست امولسيوني مراحل زير انجام م يگيرد:

- پخش پيگمنت در آب

- اختلاط رزين اموليسوني و افزودني ها

- تينت

موادي كه در ساخت رنگهاي امولسيوني اكريليكي به كار مي روند، شبيه به همان موادي هستند كه در سيستم هاي امولسيوني ديگر به كار برده می شوند. پيگمنت هاي مورد استفاده بايد در آب حل نشوند و تا  pH  حدود 9.5 مقاومت داشته باشند. دی اكسيد تيتانيوم پيگمنت سفيدي است كه معمولاً بيشتر از همه استفاده می گردد. فتالوسيانينها، اكسيد آهن و پيگمنت هاي آلي ديگر نيز براي استفاده در اين سيستم ها مناسبند. در ارائه فرمول رنگهاي آكريليكي از مواد ضد كف و غلظت دهنده از قبيل هیدروکسی اتيل سلولز یا با نام تجاری تیلوز، جهت بالا بردن ويسكوزيته و جلوگيري از رسوب و ته نشيني پيگمنت استفاده می شود. از آنجايي كه رنگهاي امولسيوني در درجه حرار تهاي پايين مصرف می شوند، لذا به مواد منعقد كننده از قبيل تري بوتيل فسفات، دای پنتین و اتيلن گليكول و تگزانول و بوتیل دی گلیکول استات نياز است. از مواد ضد فاسد شوندگي مانند نمك فنيل جيوه  و مرگال Mergal  و پریونتول Preventol  و پارمتول   parmetol نيز جهت جلوگيري از رشد قارچ و باكتري استفاده مي شود.

غلظت دهنده های آكريلیکي انحلال پذير در آب به صورت پليمرهاي آكريليكي در حالت اسيدي، يابه صورت نمكهاي سديم و يا آمونيوم در آب انحلال پذيرند، لذا هميشه در فيلم رنگ باقي خواهند ماند.

آكريلیكيهاي اموليسوني ترموست

نوع ترموست پليمرهاي امولسيوني، با اضافه شدن منومرهاي آكريليك و متاكريلات و عوامل شبکه اي كننده اي كه شامل گروههاي فعال هيدروكسيل، كربوكسيل، آميد و يا اپوكسي می باشد، به دست می آید.در ساخت آكريليكهاي امولسيوني ترموست درصد حجمی پیگمنت ها PVC حدود 15 درصد، بدون استفاده از مواد پركننده، جهت ايجاد براقيت بالا مي باشد. رنگ حاصل يك فيلم سخت و براق را وقتي كه در 100الي 180 درجه سانتيگراد،حرارت ببيند ايجاد می نمايد. آستريها و ر نگهاي رويه براي فلزات از اين مواد، ايجاد فيلمي با چسبندگي و مقاومت بيروني عالي می کنند