برای مشاهده لیست قیمت و خرید انواع غلظت دهنده ها لطفا ً اینجا کلیک کنید

مقاله مرتبط : غلظت دهنده های سلولزی

ترکیبات سلولزی غلظت دهنده

غلیظ کننده های ابتدایی برای رنگهای لاتکس از مشتقات نشاسته و کازئین تهیه می شدند و این ترکیبات علاوه بر امکان تجزیه بیولوژیکی و خواص جریانی ضعیف باعث ایجاد فیلمی ضعیف می شدند. در حال حاضر گروههای مختلفی از غلیظ کننده ها برای رنگهای لاتکس در دسترسند، این ترکیبات اغلب به هر دو گروه معدنی (رُسها، سیکیا ژل، ژل کننده های فلز- آلی نظیر زیر کوناتها وآلومینا ها) آلی زیر تعلق دارند:

مشتقات سلوزی:

-متیل سلولز( MC، غیر یونی)

-هیدرو اتیل سلولز (HEC، غیر یونی)

-متیل هیدروکسی اتیل سلولز(MHEC، غیر یونی)

-متیل هیدروکسی پروپیل سلولز(MHPC، غیر یونی)

-کربوکسی متیل سلولز(CMC،آنیونیک)

-کربوکسی متیل هیدروکسی اتیل سلولز(CMHEC، آنیونیک)

پلیمرهای مصنوعی:

-پلی آکریلات ها (کوپلی مرهای کربوکسیلیک، امولسیونهای متورم شونده بازی، AESP´s)

-پلی یورتانها (غلظت دهنده های همبسته)

-غلظت دهنده های فرموله شده

غلظت دهنده های غیر هم بسته

غلظت دهنده های غیر هم بسته صمغ های طبیعی هستند که در فرمولهای قدیمی استفاده می شوند (xatran gum – guar gum – carrageenan – alginate) ترکیبات رُسی ( ترکیبات اصلاح نشده: attapulgite – bentonite – Hectorite) با بازده ای پایین اساسا ً در رنگهای ارزان ساختمانی با PVC بالا استفاده می شدند. دو نوع غلظت دهنده های غیر یونی همبسته که سابقا ً استفاده می شدند و در حال حاضر نیز معمول هستند عبارتند از ترکیبات سلولزی محلول در آب و کوپلی مرهای آکریلیک کربوکسیلیک دار پلی آنیونیک محلول در باز.

سلولز اترها طبق روش های زیر تولید می شوند:

برای چند دهه « استاندارد صنعتی » برای غلظت دهنده ی رنگ لاتکس اتیل هیدروکسی لولز (HEC)، یک پلیمر محلول در آب با وزن مولکولی بالا بوده، که از واکنش بین سلولز بازی و اکسیداتیلن تولید می شده است.

خاصیت غلظت دهندگی آن با ایجاد سکون رئولوژی در قسمت عمده ای از محیط آبیبا هیدراته کردن ماکرومولکولها (که دارای تحرک کم هستند) بوجود می آید (مکانیزم هیدرودینامیک)، بعدها با گسترش آن هیدروکسی پوپیل سلولزو هیدروکسی اتیل سلولز اصلاح شده (برای آبگریزی HM) یا (HMHEC) تولید شدند که در قسمت HEUR/HEC در رابطه با آن بحث خواهد شد.

بازده ای غلظت دهنده تمامی مشتقات سلولزی به طول ماکرومولکولها مربوطه یا به عبارتی به درجه ی پلیمریزاسیون آنها بستگی دارد. استفاده آنها در رنگ پایداری رنگدانه ها و پرکن ها و بهبود فام و افزایش زمان باز (زمان قبل از خشک سطحی کامل) را باعث می شود.

با توجه به پودری بودن زمان خاصی برای حل شدن کامل و ایجاد غلظت کافی نیاز دارند. با توجه به وزن مولکولی بسیار بالای HEC و سایر غلظت دهنده های سلولزی رنگ غلیظ شده بوسیله آنها در مقابل رقیق شدن با آب مقاومت می کند و ویسکوزیته اش تغییر نمی کند (قابلیت نوشیدن آب) این خاصیت ارزشمند به رنگهای لاتکس با PVC بالا این مکان را می دهد که تا قبل از تغییر پوشش 5/1 برابر یا حتی مقدار بیشتری از آب رقیق شده و همچنان ویسکوزیته مناسبی برای اعمال داشته باشند.

البته انواع معمول و نسبتا ً ارزان سلولز اترها که در رنگهای مات ابریشمی استفاده می شوند مقاومت پاشیده شدن ضعیفی داشته و خواص همترازی و جریانی خوبی را ارائه می دهند، بنابراین آنها قادر به فراهم آوردن ترکیب خواص ضد ته نشینی، برس خوری، موازنه بین همترازی و شره که توسط غلظت دهنده های پیوسته ایجاد می شوند نیستند.

بعلاوه سلولز اترها به شدت مورد حمله میکرواورگانیزها و آنزیم ها قرار می گیرند(غلظت دهنده هایی با قابلیت تجزیه بیولوژیکی).

نتیجه  این تجزیه کاهش در اثر کاهش درجه پلیمریزاسیون می باشد. رشد باکتریها در طی نگهداری و انبار با افزایش مقدار کافی از ضد باکتری (زیست کش) مناسب، قابل پیشگیری است.

نهایتا ً اینکه همانند تمامی پلیمرهای غیر یونی، جاذبه با آب برای HEC و سایر غلظت دهنده های غیر یونی سلولزی با افزایش دما کاهش می یابد.

برای بسیاری از انواع این ترکیبات بازده ای وقتی که دما از ^oC 30-40 بالاتر می رود کاهش می یابد.