تفاوت تیتان کلراید و تیتان سولفات

در مقایسه انواع کلراید یا انواع سولفات نمی توان به حالت عمومی بررسی را انجام داد و سؤال در مورد گونه برتر به انواع خلوص خاص و موارد مصرف مربوط خواهد شد. بحث ما جنبه فنی نداشته و از نظر مصرف کنندگان هیچکدام به خودی خود بر دیگری برتری ندارد. نصب دستگاههای فراورش جدید طی دو دهه اخیر به شدت به نفع کلرایدها بوده است، اما عوامل متعددی بر این پدیده اثر می گذارند، نیاز به انتقال به دلیل مشکلات ناشی از دفع ضایعات/سیالها از این عوامل است. تصمیم گیری به هزینه های نسبی و دسترس پذیری فناوری، سرمایه گذاری، مواد شیمیایی، کارگر، مشکلات مربوط به ایمنی و محدودیتهای ناشی از فاضلاب و خوراک اولی بستگی دارد.

فرایند کلراید در سه زمینه کلی زیر دارای توانمندی فنی اند:

الف) ناخالصیها در این روش کمترند و بنابراین می توان با تقطیر به شفافیت بیشتر دست یافته بدون آنکه به تشکیل بلور و شستشو نیاز باشد.

ب) مرحله اکسایش، پیش از تکلیس، برای کنترل دقیق توزیع اندازه ذرات مناسب است.

ج) پایدارشدگی فاز گازی و دمای اکسید شدن بالا، از طریق دو سر شدن همگن در شبکه بلوری و تبدیل کامل به روتیل، پایدای در برابر تابش فرابنفش را بهتر می کند.

ادعا شده است که فرایند سولفات، سایش پذیری را کاهش می دهد. این خاصیت، به ویژه در جوهرهای چاپ حیاطی است. عوامل مؤثر به خوبی شناخته نشده اند، اما انواع دمای بالا درهر دو فرایند کاملا ً قابل قبول اند و روشهای آزمایشگاهی سنجش این خاصیت در پیش بینی عملکرد محصول در شرایط واقعی با شکست مواجه شده اند. دوام در محیط باز به میزان پاشش حاصل در محصول نهایی، میزان تأثیر کپسول شدن در کاهش فعالیت نور کاتالیزی و پایداری بلور پیگمنت اصلی بستگی دارد. دو ویژگی اول ارزیابی شده اند. پیگمنت های که با روش کلراید تهیه شده اند باید در برابر سفید زدگی مقاومت بهتری نشان بدهند.

همین طور، اگر سفیدی فوق العاده پیگمنت اصلی تا رسیدن به پیگمنت نهایی حفظ شود، این امر باعث می شود تا در بسیاری از رنگها، رنگ روشن تری به دست آمده و مقدار TiO₂ قابل کاهش باشد. باید توجه کرد که تفاوتها، به تدریج با استفاده از اجزای کمکی رنگی و غیر سفید مانند آلکیدها، خشک کن ها و رنگدانه یارها و یا اثر بی رنگ کنندگی فرایند پخت، کمتر می شوند. به ویژه در پرداختهای صنعتی، سفید رنگ نهایی با همرنگ کنندگی به وجود می آید. در هر دو روش عمل آوری سطح رنگدانه اصلی و کنترل بسیاری از ویژگی های پیگمنت که در بعضی از کاربردهای بحرانی اند، متداول است.