واکس های آلی غلظت دهنده

بطور کلی واکسهای آلی رفتار جریانی شبه پلاستیکی و حتی گاهی تیکسوتروپی را در رنگ ایجاد می کنند. آنها رسوب رنگدانه و پر کن را کاهش داده و شره را کنترل می کنند و حداقل تأثیر منفی را بر روی همترازی و جریان رنگ و نفوذ رنگ در سطوح متخلخل ایجاد می کنند.

در هنگام استفاده از این ترکیب عوارض جانبی امکان واکنش با سایر اجزاء دانه دانه شدن در هنگام پخش و ایجاد زردگرایی در پوشش نهایی بایستی بررسی و کنترل شود.

در مقایسه با ترکیبات آلی رسی، واکسهای آلی با گروه HCO و پلی آمیدی رفتار وابسته به زمان قویتر و در نتیجه خواص جریانی و همترازی بهتری را ایجاد می کنند. انواع مختلفی از واکسهای آلی با ماهیت شیمیایی متفاوت برای رنگها گوناگون (رنگهای مایع، پودری و غیره) وجود دارند.

واکسهای HCO پودرهای میکرونیزه ای هستند که معمولا ً با فرآیند اختلاط با سرعت زیاد به ترکیب اضافه می شوند. حلالها و حرارت باعث ایجاد ذراتی نرم و متورم شده وتشکیل شبکه «رئولوژیکی» ریز و یکنواخت را تسهیل می کنند (فرآیندی که فعال سازی حرارت و حلال نامیده می شود)، البته این شبکه با اعمال حرارت وتنش قابل برگشت می باشد.

تأثیر غلیظ کنندگی واکسهای HCO در رنگها شدیدا ً وابسته به درجه حرارت بوده و حداکثر دما فقط ^oC 35 می باشد. بنابراین حالت تیکسوتروپ واکسهای تیکسوتروپ پایه HCO وقتی که در غیاب اختلاط سرد شوند حالتی به نام « ویسکوزیته کاذب » را ایجاد می کنند. بعنوان مثال این حالت وقتی که دمای محصول نیمه ساخته بعد از یک شب از درجه حرارت اختلاط (^oC 45-35) به دمای محیط می رسد قابل مشاهده است. به هر حال این پدیده موقتی بوده و ایجاد تنش بوسیله یک اختلاط ساده از بین می رود.

واکسهای پایه پلی آمید، واکسهای با پایه HCO هستند که بوسیله ی آمیدها اصلاح شدند و مقاومت بیشتری را در برابر حرارت و حلالهای قوی ایجاد کرده و امکان اضافه کردن به رنگ را تا دمای ^oC 55 بالا می برند.

آنها برای کنترل شره مؤثراند، اما همیشه در مورد پوششهای صنعتی بازده ای بالایی ندارند. واکسهای آمیدی اخیرا ً وارد بازار شده و علاوه بر داشتن مزایای واکس پایه HCO مشکلات آنها را به حذاقل رسانده اند. این اصلاح کننده های رئولوژی فعال سازی ( نرم کردن و متورم کردن ) را در دمای اختلاط ^oC 50-60 امکان پذیر می سازد و مقاومت در برابر دانه دانه شدن و حلالیت در حلالهای قوی را تا دماهای بالاتر از ^oC 80 ایجاد میکنند.

آنها مقاومت شره خوب، همترازی و جریان مناسب را ایجاد کرده و ایجاد « تأثیر ویسکوزیته کاذب » را به حداقل می رسانند و برای دامنه وسیعی  از پوشش ها و حلالها قابل استفاده بوده و به راحتی پخش شده و تأثیر منفی بر روی براقیت ندارد.