در این ویدئو کاربرد رزین اپوکسی در صنایع چوب به نمایش گذاشته شده است.

 رزین اپوکسی شفاف و ضد حباب اپوکسی را می توانید از آمازون تله خریداری نمایید.

رزین اپوکسی یک رزین ترموست است و بیش از 85 درصد رزین های اپوکسی موجود از واکنش اپی کلروهیدرین و دی فنیلول پروپان (با نام تجاری بیس فنول A) حاصل می شوند. 
واکنش یک مول بیس فنول A با حداقل دو مول اپی کلروهیدرین در محیط قلیایی و با از بین رفتن گروه‌های فنولی و تشکیل گروه های هیدروکسی تولید ماده واسط کلریدرین می کند که با ادامه واکنش محصول دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A به دست می آید. 
دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A می تواند مجددا با گروه فعال بیس فنول A موجود در محیط واکنش داده، پلی اتر خطی با جرم مولکولی بالا ایجاد کند. 
در صورت افزایش مقدار زیادی از اپی کلروهیدرین و کنترل واکنش می توان دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A را با درصد خلوص بالای 90 درصد به دست آورد. 
رزین حاصل از واکنش اپی کلروهیدرین و دی فنیلول پروپان(بیس فنل A)
واکنش تولید ماده واسطه کلریدرین و در ادامه واکنش تولید دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A 
گروه‌های شیمیایی موجود در زنجیره رزین خواص ویژه ای به آن می دهند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
▪️ پیوند اتری مقاومت شیمیایی را موجب می شود. 

▪️ پیوند متیل سبب انعطاف و سختی زنجیره می شود.
▪️گروه هیدروکسیل عامل چسبندگی به سطح است.

▪️حلقه آروماتیک مقاومت دمایی و سختی را افزایش می دهد.

▪️حلقه اپوکسید فقط در دو انتهای زنجیره قرار دارد که عامل ایجاد شبکه سه بعدی و فیلم سخت اپوکسی روی سطح می باشد.
رزین اپوکسی از جرم مولی 200 تا 2700 متغیر است و با تغییر جرم مولی ویسکوزیته رزین و حالت رزین از مایع تا رزین جامد با نقطه ذوب بالا تغییر می‌کند. 
با افزایش طول زنجیره ها در رزین اپوکسی میزان گروه های عاملی در زنجیره افزایش یافته و میزان گروه های اپوکسید کاهش می یابد که همین موضوع روی خواص مکانیکی شیمیایی رزین اثر دارد. 

به طور کلی رزین های اپوکسی در مقابل اسیدهای معدنی و اسیدهای آلی مقاومت بسیار خوبی دارند که نوع اسید، غلظت اسید و دمای آن از عوامل تعیین کننده هستند.
رزین های اپوکسی در مجاورت مواد اکسیدکننده غلیظ آسیب پذیرند ولی اکسیدکننده های رقیق در کوتاه مدت تخریبی در سیستم اپوکسی ایجاد نمی‌کنند.
پوشش های اپوکسی در برابر همه انواع مواد قلیایی با هر غلظت و حتی در دماهای بالا مقاومت بسیار خوبی دارند و برای سطوح در مجاورت محلول های نمکی با غلظت زیاد و در دماهای بالا و آب دریا قابل استفاده هستند. 
مقاومت رزین اپوکسی در مقابل آب در مقایسه با سایر خواص آن پایین است ولی نسبت به سایر رزین های صنعتی مقاومت بسیار خوبی دارد.
رزین اپوکسی در حضور گازهای خشک نظیر آمونیاک، دی اکسید کربن و گاز کلر شدیدا آسیب می بیند ولی حلال های کلردار به رزین آسیب زیادی نمی‌زنند. روغن ها و چربی ها نیز روی این رزین اثر ندارند. 
رزین های اپوکسی بر روی سطح کاملا تمیز چسبندگی بسیار خوبی دارند ولی میزان تمیزی سطح بر چسبندگی رزین و کیفیت لایه پوشش بسیار مؤثر است.
انواع رزین اپوکسی

علاوه بر رزین های اپوکسی مایع یا جامد حاصل از واکنش بین بیس فنول A و اپی کلروهیدرین که با حلال رقیق می شوند و متداول ترین نوع رزین اپوکسی هستند؛ انواع دیگری از رزین های اپوکسی با مقاومت های فیزیکی و شیمیایی وجود دارد که به تعدادی از آنها اشاره  می شود.
رزین اپوکسی بیس فنول A بدون حلال 

این رزین تعداد گروه های هیدروکسیل کمتر و تمایل به کریستال شدن کمتری دارد و در دمای اتاق مایع است. 
همچنین به دلیل ویسکوزیته کمتر، حلال کمتری نیاز دارد و با مقاومت شیمیایی بسیار خوب در چسب ها، درزگیرها، بتونه ها و روکش های بدون حلال برای پوشش کف و بدنه مخازن کاربرد دارد.
رزین اپوکسی بر پایه بیس فنول F  

در مقایسه با رزین اپوکسی بیس فنول A، رزین های اپوکسی بیس فنول F ویسکوزیته کمتر، عدد اپوکسی و ضریب فعالیت بالاتری دارند. این تفاوت سبب می شود که رزین اپوکسی بیس فنول F مقاومت بیشتری نسبت به حلال داشته باشد. 
اختلاط این دو نوع رزین، ویسکوزیته را متعادل کرده و برای کاربردهای صنایع ساختمانی مناسب خواهد بود.

رزین حاصل از واکنش اپی کلروهیدرین و دی فنیلول پروپان(بیس فنل A)

واکنش تولید ماده واسطه کلریدرین و در ادامه واکنش تولید دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A