- ۱۳۹۸ ۲۸ اردیبهشت
از فرایند دیسپرس شدن تیتان چه میدانید ؟!
افزودنی دیسپرس کننده تیتان را از کجا بخرم؟!
در این مقاله به فرایند دیسپرس شدن تیتان ها و افزودنی دیسپرس کننده پرداخته شده است جهت مشاوره در
خصوص ادتیو دیسپرس کننده دی اکسید تیتانیوم با ما در تماس باشید.
پودر خشک حاوی کلوخه هایی از ذراتی با اتصال نسبتا ً سست و مقدار ناچیزی از توده های باقیمانده است. به این دلیل است که حتی هم زدن دستی در یک وسیله، مقدار قابل ملاحظه ای ماتی و قدرت همرنگ کنندگی ایجاد می کند و اینکه بیشتر هدف پاشش در جهت کاهش مقدار تاول می شود. در مورد رنگدانه های آلی این وضعیت تا حدود زیادی تغییر می کند، معمولا ً فرایند پاشش شامل مراحل زیر است:
الف) ترکنندگی سطح پیگمنت ها
ب) شکستن خوشه ها
ج) پایدارسازی (یا برعکس آن لختگی)
این روند منظم نیست و باید مراقب بود تا لخته شدن اضافی به وقوع نپیوندد. با این حال برای کنترل جریان و اجتناب از تشکیل رسوب سخت مقدار کمی لخته شدن مطلوب است.
در سیستمهایی مثل رنگهای شیرابه ای، پایداری دیسپرس شدن با دافعه بار به وسیله افزایش مقادیر بسیار کم عامل دیسپرس کننده (آنیونی) ایجاد می شود. در سیستمهای کمتر قطبی هدف، پوشاندن ذرات در غلافی از رزین حلال پوشیده و بنابراین پایدارسازی با جداسازی فضایی است.
در عمل هردو سازوکار به کار می روند در سیستم های آبی پلیمرهای محلول در آب به عنوان کلوئید محافظ عمل می کنند. در سیستم های حلالی زنجیرهای قطبی با دنباله قطبی به عنوان عامل پاشنده به کار می روند. در آلکیدها خود رزین چنین خاصیتی دارد. تلاشهای زیادی صورت گرفته تا شالوده آسیاب بهینه شود. اما این تلاشها تنها در جهت بر طرف ساختن محدودیتهای فرمولبندی به کار می روند، در نتیجه فدای محدودیتهای دستگاهی، ضعف روشهای کارخانه ها و صرفه جویی می شوند. موارد زیر به عنوان دو نمونه ارائه می شوند:
الف) برای پاشش TiO2 در آلکید پرروغن به وسیلۀ یک عامل پاشنده پُردور، شالوده آسیاب نمونه حاوی 75 تا 80 درصد وزنی از پیگمنت در محلولی از رزین است که میزان جامدات آن 30 تا 40 % بوده و یک عامل انعقاد ملایم نظیر سویالستین به اندازه 5/0 تا 1 درصد TiO2 به آن اضافه می شود. به این ترتیب یک شالوده آسیاب پایدار و مؤثر به دست می آید، که به میزان قابل ملاحظه ای با فرمولبندی بهینه نظری متفاوت است.
ب) در مورد سیستم شیرابه ای، یک آزمایش ساده وجود دارد که مقدار دسپرس کننده لازم برای تهیه دوغاب TiO2 با کمترین گرانروی را مشخص می کند. مقدار دسپرس کننده جامد، معمولا ً 2/0 تا 25/0 درصد وزن TiO2 است. با این حال در عمل برای حصول پایداری بیشتر در انبارداری، فرمولبند باید برای رنگهای مات 4/0 تا 5/0 درصد (برحسب TiO2 و رنگدانه یارهای اضافی) و برای انواع براق 0/8 تا 1 درصد انتخاب نماید.
طراحان پیگمنت از توفیق در به کار بردن زتاپتانسیل یا نقاط ایزوالکتریک برای پیش بینی نتایج عمل آوری با آلومین قلیایی یا سیلیس اسیدی، مشعوف شدند. تلاشهای ساده تر برای آنکه به پیگمنت ها عوامل انحلال پذیری یا مقادیر HLB نسبت بدهند، به دلیل ضعف از فرضهای اولیه با شکست مواجه است.